Ακόμα και η αδιαφορία είχε αλλάξει.
Ποιος μπορούσε να ξεχάσει τους φυλακισμένους
που περίμεναν ακόμα την απελευθέρωσή τους;
Σχεδόν όλοι σε κανονικές συνθήκες.
Αλλά τώρα τίποτα δεν ήταν πια κανονικό!
Ακόμα και οι εκλογές
θα προκαλούσαν επιλογές
και αυτές θα έπρεπε να είναι στρατηγικές
αν ήθελαν πραγματικά
ν’ αρχίσει η διαδικασία της διόρθωσης.
Αλλιώς η βαρβαρότητα θα παρέμενε στην περιοχή.
Δεν μπορούσαν να βασιστούν
στις ύπουλες συμμαχίες
που έπαιζαν διπλωματικά παιχνίδια.
Ήταν τεχνάσματα χωρίς αξία.
Έπρεπε να επανεξεταστεί το όλο πλαίσιο
από την αρχή
κι αυτό αφορούσε
και το πολιτικό επίπεδο.
Έπρεπε να φύγει η σαβούρα
ενός καθεστώτος συνθηκολόγησης
με τη βαρβαρότητα.
Για να ζήσει το φως.