Ο δείπνος είχε τελειώσει.
Η νύχτα είχε πέσει.
Όμως τα φώτα έσχιζαν το σκοτάδι.
Κι έμοιαζαν με κεριά μοναστηριού…
Τους μίλησε για το μέλλον…
Όλα όσα έλεγε φαίνονταν αδιανόητα.
Αλλά ήδη ήταν ουτοπικά πια… Αφού τα άκουσαν…
Πώς να γίνουν όραμα όμως.
Αυτό ήταν το θέμα.
Όμως ήξερε ότι ήταν θέμα χρόνου
αφού έβλεπε και τους πιο νέους
να χρησιμοποιούν το λεξιλόγιο και τα επιχειρήματά του
για το μέλλον της πατρίδας τους…
Ήταν ένα σημάδι και το ήξερε…
Δεν ήταν ανάγκη να ασχοληθούν με τους ραγιάδες.
Αυτοί δεν θα άλλαζαν την ιστορία.
Ενώ ήταν ιστορία που έπρεπε να γράψουν
με ένα νέο μελάνι
για να φανεί το έργο
στο παλίμψηστο του Χρόνου.
Σημείωσαν αυτά που είχε πει
γιατί ήξεραν ότι ήταν κομμάτια
του μέλλοντος
της πατρίδας τους.