Οι ελεύθεροι σκοπευτές
δεν είχαν επηρεαστεί
από την αθλιότητα των γεγονότων.
Είχαν παραμείνει υπηρέτες
ενός μεγαλύτερου αγώνα
μεταξύ της Ανθρωπότητας και της βαρβαρότητας.
Τίποτα δεν μπορούσε να τους τρομάξει.
Άλλωστε δεν πάλευαν μόνο για ένα λαό
αλλά για κάθε λαό
που τους ζητούσε μια βοήθεια
και κάποτε αυτή ήταν έτοιμη
χωρίς να τη ζητήσει κανείς
γιατί αυτός ήταν ο ρόλος τους.
Αυτή ήταν η δικαιολογία της ύπαρξής τους
και η δικαίωση της ζωής τους
σε κάθε εποχή
που θα ζούσαν
και θα ξαναζούσαν
μετά τον θάνατο.
Έτσι το αποτέλεσμα του στημένου παιγνίου
δεν τους είχε προκαλέσει
καμιά έκπληξη.
Ήξεραν ότι ερχόντουσαν τώρα
οι κατάλληλες συμβουλές
και θα τις άκουγαν…