Όταν κανείς δεν πίστευε
στην έννοια της απελευθέρωσης
πώς μπορούσε να μην γίνει ραγιάς
και να μη συμβιβαστεί με τη βαρβαρότητα
και να τη θεωρεί μάλιστα φυσιολογική.
Έτσι τα κατεχόμενα για τους ραγιάδες
εκφυλίζονταν σε άλλη χώρα
που έπρεπε να σεβαστούν οι άλλες
σαν να ήταν νόμιμη
ενώ οι εγκλωβισμένοι αποτελούν πια
ένα πρόβλημα του παρελθόντος
που έπρεπε να εξαφανιστεί
για να μην υπάρχει πλαίσιο
ούτε για τύψεις.
Και ταυτόχρονα αν οι μαχητές είχαν
και αυτοί ενοχές
ακόμα καλύτερα για την αφόπλισή τους.
Όλα αυτά ήταν αυτά που είχε υπολογίσει
το σύστημα της λήθης
που είχε δημιουργήσει η βαρβαρότητα
για να εισβάλλει στην κοινωνία.
Μόνο που η Ανθρωπότητα
δεν είχε καμία κοινωνική εξάρτηση.
Έτσι εμφανίστηκαν τα ίχνη του μέλλοντος.