Δεν υπάρχουν αυτοί που μάχονται για την απελευθέρωση του Αρτσάχ και αυτοί που εργάζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Αυτή η αντιπαράθεση δεν είναι μόνο λανθασμένη αλλά κυρίως αναποτελεσματική. Στην πραγματικότητα, η απελευθέρωση και η αναγνώριση αποτελούν μαζί ένα στρατηγικό μείγμα για τον αρμενικό σκοπό. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εργαστούμε για αυτό. Αν κάποιοι πιστεύουν ακόμα ότι υπάρχει μια αντιπαράθεση, πρέπει να διαπιστώσουν ότι ο πόλεμος στο Αρτσάχ και η τουρκική και αζέρικη βαρβαρότητα αποτελούν μέρος των θεμελιακών στοιχείων που συνέβαλαν στην πολυαναμενόμενη επίτευξη της αμερικάνικης αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων και επίσης ότι η λετονική αναγνώριση που ακολούθησε είναι η ίδια μια συνέπεια. Έτσι μετά την ανακωχή αυτές είναι οι δυο πρώτες νίκες του αρμενικού σκοπού εναντίον της Τουρκίας που νομίζει ότι θα τα βγάλει πέρα χωρίς κόστος. Ωστόσο έκανε λάθος στις εκτιμήσεις της γιατί στερείται στρατηγικού βάθους. Αν θέλουμε να εργαστούμε αποκλειστικά για το Αρτσάχ ή για τη Γενοκτονία και αυτό με τρόπο αποκλειστικό, διευκολύνουμε τη δουλειά των εισβολέων και των γενοκτόνων. Γι’ αυτό ας ενωθούμε για να πολεμήσουμε αποτελεσματικά και στα δύο επίπεδα συνειδητοποιώντας ότι είναι συνδεδεμένα. Έτσι βλέπουμε ότι η πρόοδος στο ένα, βοηθάει το άλλο και αντίστροφα.