Πώς να θυμηθεί κάποιος
τι έγινε πριν χίλια χρόνια
αν δεν είναι χιλιόχρονος;
Αυτό ήταν το θέμα…
Αλλιώς τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Η αφαίρεση της μνήμης ήταν ένας τρόπος
για τη βαρβαρότητα να εξασφαλίσει
την κυριαρχία του παρόντος πάνω στο παρελθόν.
Έτσι η βαθιά μνημοσύνη αποτελούσε θεμελιακό
εχθρό για το σύστημα του παρόντος.
Τα πράγματα είχαν κοινά σημεία
με το βαθύ παρελθόν
αλλά χωρίς ιστορία
αυτό παρέμενε άγνωστο.
Ή μάλλον ερμηνευόταν αλλιώς
και η κοινωνία το έβλεπε
σαν να είναι άχρηστο ερείπιο.
Όμως αυτοί που είχαν αντισταθεί τότε
ήξεραν και πώς ν’ αντισταθούν
και τώρα.
Αυτό μάθαιναν σιγά σιγά οι αθώοι
που είχαν επιζήσει στον πόλεμο
χάρη στη δίκαιη αντίσταση
της Ανθρωπότητας.