Ήταν απίστευτη η ευκολία της βαρβαρότητας
γιατί ποτέ δεν αμφισβητούσε τον εαυτό της.
Αυτό ήταν δύσκολα κατανοητό από την αθωότητα.
Έτσι ο συνδυασμός του συνδρόμου του κούκου
με το σύνδρομο της Στοκχόλμης
δημιουργούσε ένα φρικτό ζευγάρι.
Ο βάρβαρος εκμεταλλευόταν τον αθώο
και μετά από χρόνια
ο αθώος θεωρούσε φυσιολογική τη συμπεριφορά του βαρβάρου.
Αυτή η φρίκη έφτανε στο επίπεδο
να αντιδρά ο αθώος ενάντια στον δίκαιο
για τον αγώνα που έδινε κατά του βαρβάρου
που τον πλήγωνε.
Ήταν δύσκολο το έργο της δικαιοσύνης
γιατί ήταν εύκολη η βαρβαρότητα.
Γι’ αυτό τον λόγο ήταν πιο εύκολο για τον αθώο
να τα βρει με τον βάρβαρο
λόγω παρασιτισμού.
Ενώ για να συντονιστεί με τον δίκαιο
ήθελε υπερβάσεις.
Τίποτα δεν ήταν φυσιολογικό.
Διότι πολύ απλά για τον αθώο
η Ανθρωπότητα δεν ήταν ανθρώπινη
αλλά υπερβατική.