Ο υπεύθυνος για τις παρτιτούρες
τον αναγνώρισε.
Τις είχε φυλάξει πάνω στο γραφείο του.
Είχε βρει και άλλες.
Τις πήρε όλες.
Ήταν σπουδές και κομμάτια του παρελθόντος.
Δεν είχαν χαθεί ούτε ήθελε να χαθούν.
Υπήρχε συνέχεια λόγω πνευστοθήκης
έπρεπε όμως να ζήσει και η διάρκεια.
Θυμήθηκε το τέλος του Mozart
και την αρχή του έργου του
εντός της Ανθρωπότητας.
Δεν είχαν παρτιτούρες για ντουντούκ
του είπαν μάλιστα
ότι ήταν πιο πολύ της προφορικής παράδοσης.
Δεν είπε ότι ήδη…
Αλλά διευκρίνισαν ότι θα έψαχναν κι άλλες
αν το ήθελε.
Ήταν πάντα πρόθυμοι…
Έβλεπαν ότι ήταν μαζί τους
ακόμα κι αν δεν το ήξεραν
για ποιο λόγο.
Δεν υπήρχε ανάγκη.
Η Ανθρωπότητα ήταν moyo.