Ο πόλεμος είχε δείξει τα όρια της φαντασίας
και των ιδεών του μέλλοντος.
Η απελευθέρωση της Πόλης
δεν ήταν ένα όραμα για τους ραγιάδες.
Όσο για τους αδιάφορους
όχι μόνο δεν ήξεραν για την αλήθεια
αλλά δεν τολμούσαν καν να διανοηθούν
ένα μέλλον διαφορετικό
από την πραγματικότητα που ζούσαν.
Η Χρονοστρατηγική βοηθούσε μόνο αυτούς
που είχαν τη θέληση της απελευθέρωσης.
Έτσι όταν μάθαιναν ότι οι μονάδες ήταν οι
αιώνες, η θέλησή τους μεγάλωνε
γιατί καταλάβαιναν
ότι το όραμά τους ήταν εφικτό
και η υλοποίησή του
ήταν θέμα χρόνου.
Το είχε συνειδητοποιήσει
με τις προσφυγές που λειτουργούσαν
μετά από δεκάδες χρόνια
ενώ οι κοινωνίες είχαν αλλάξει.
Αλλά η ιστορία ήταν κληρονομική,
και για όσους πίστευαν,
λειτουργούσε σαν διαθήκη.