Η κατάσταση κρίσης
δεν ήταν του πεδίου
της θεωρίας παιγνίων
διότι η βαρβαρότητα δεν είχε ορθολογική
σκέψη και λειτουργούσε μόνο μέσω της
δύναμης και του φόβου.
Το πρόβλημα ήταν ότι οι αθώοι δεν μπορούσαν
να το καταλάβουν.
Η βαρβαρότητα μπορούσε να έχει στόχο
που εκμεταλλευόταν την ήττα.
Ήξεραν ότι αυτή προκαλούσε φοβίες
σε όσους ήταν ευάλωτοι
και δεν ήξεραν πως ήταν οι κανόνες
του tsumego.
Έτσι δεν μπορούσαν να παλέψουν πραγματικά
ενάντια στη βαρβαρότητα.
Χωρίς υπέρβαση
κατέληγαν και πάλι στο πλαίσιο της κοινωνίας.
Διότι έτσι δεν κινδύνευαν να χάσουν.
Απλώς ποτέ δεν μπορούσαν
να νικήσουν την βαρβαρότητα.
Κι έπρεπε να βοηθηθούν και αυτοί
για να μην πεθάνουν
χωρίς να σωθούν.
Αυτό έγινε…