Οι Δίκαιοι δεν σταματούσαν ποτέ

να βοηθούν τους πάντες.

Αλλά αυτό δεν άλλαζε τίποτα για τους αθώους.

Κάθε φορά έβρισκαν κάτι

για να τους κατηγορήσουν

και δεν είχαν καν ενοχές

όταν τους καταδίκαζαν.

Ενώ πάντα ήθελαν να σώσουν κάθε Βαραββά

γιατί κατά βάθος ήταν

ένας από αυτούς.

Χωρίς τη θυσία των Δικαίων

η Ανθρωπότητα θα πέθαινε γρήγορα

από τους ίδιους τους αθώους

που θα είχαν συμβιβαστεί

με κάθε μορφή βαρβαρότητας

για να επιβιώσουν

ακόμα και αν αυτή η ζωή

δεν είχε κανένα νόημα.

Αν οι Δίκαιοι προχωρούσαν

με το σταυρό στο χέρι

ήταν για ν’ αποτελούν στόχο

για τη βαρβαρότητα

και την αθωότητα του συμβιβασμού

για να σωθεί

η φωτεινή αθωότητα.