Ήταν δύσκολο να εξηγήσει σε μία αθώα
ότι είχε γεννηθεί στα κατεχόμενα
της κόκκινης βαρβαρότητας
γιατί αυτή πίστευε ότι είχε όλα τα δικαιώματα.
Όμως μετά το μάθημα κατάλαβε
πως τη θεωρούσαν σκλάβα του συστήματος
και ότι αυτό που ονόμαζε εργασία
ήταν καταναγκαστικά έργα.
Είχε δει στο βλέμμα της την προηγούμενη ημέρα
ότι ήταν στενοχωρημένη κι όχι μόνο προβληματισμένη.
Ποτέ δεν είχε ακούσει κάτι το ανάλογο.
Ποτέ οι δικοί της δεν της είχαν εξηγήσει
με αυτόν τον τρόπο την αλήθεια της ύπαρξής της.
Διέσχισαν μαζί τους αιώνες
με την υποστήριξη της συνέχειάς της.
Ξαναπήγαν μαζί στα κατεχόμενα
κι έκαναν μια στρατηγική αναδρομή
για να δει κάθε λεπτομέρεια του πολιτισμού
που είχε χτυπηθεί τόσο βαριά.
Ταυτόχρονα όμως ένιωθε ότι δεν ήταν πια εγκλωβισμένη.
Και μπορούσε να αντιληφθεί επιτέλους
ότι είχε απελευθερωθεί
κι ότι είχε σώσει τους δικούς της
από τις κόκκινες πληγές.
Μεταχάρηκε μόνο όταν ένιωσε διακριτικά τη χαρά της.