Ήθελε να επιστρέψει στη γη της πριν πεθάνει.
Ήθελε να μάθει για το παρελθόν…
Μετά κατάλαβε ότι έπρεπε να ξέρει ιστορία
και να τη δει μ’ ένα στρατηγικό βλέμμα.
Ύστερα αντιλήφθηκε ότι ήταν το βλέμμα της Ανθρωπότητας.
Η ελευθερία ήταν δύσκολη γιατί έπρεπε να αποδεχθεί
ότι όλη η μνήμη της ήταν εγκλωβισμένη σ’ ένα πλαίσιο
που ήταν εντελώς λανθασμένο.
Δεν ήθελε να πάθει σοκ και ήταν πολύ προσεκτικός…
Δεν ήθελε να την πληγώσει με την αλήθεια.
Δεν ήταν πιεσμένο το πρόγραμμα
και δεν βιαζόταν.
Λειτούργησε με την βραδύτητα
για να γεμίσει σιγά σιγά τη μνημοσύνη της
χωρίς να πονέσει.
Η χαρά της ήταν το πιο σημαντικό.
Έτσι λειτουργούσε η Διδασκαλία του.
Την ώρα που της μιλούσε
κοίταζε προσεκτικά κάθε ένδειξη που του έδινε
για να ξέρει πώς ήταν η ψυχή της.
Την κρατούσε από το χέρι νοητικά.
Ήταν σαν να τη σήκωσε.
Είχε τη μικρή της ψυχή στα χέρια
και μαζί άναβαν το πρώτο της κερί
στο ναό της Ανθρωπότητας.