Ποιος πίστευε ότι μπορούσε να υπάρχει ζωή
πάνω στην επιφάνεια της λίμνης
εκεί όπου ο ουρανός άγγιζε το υγρό στοιχείο;
Ποιος πίστευε ότι πάνω στην επιφάνεια της Γης
ήταν η ζωή όλης της Ανθρωπότητας;
Κι όμως ήταν και τα δύο αληθινά.
Η Ανθρωπότητα ήταν σαν τα νούφαρα της λίμνης.
Και τα λουλούδια έμοιαζαν με τους αθώους
που ζητούσαν υποστήριξη από τους δίκαιους
διότι χωρίς αυτά θα βούλιαζαν
και κανένας δεν θα τους έσωζε.
Ενώ με τα φύλλα ζούσαν πάνω τους
μετέωρα χωρίς ν΄ αγγίξουν τη λίμνη. 
Αυτό το γεγονός
τους έδινε την εντύπωση
ότι δεν είχαν ανάγκη από προστασία.
Όμως κάθε φορά που είχε λίγο κύμα
πάνω στη λίμνη αναρωτιόντουσαν
τι γινόταν.
Και είχαν μάλιστα και απαιτήσεις
για επιπλέον εξηγήσεις
ενώ χρωστούσαν τη ζωή τους
στις θυσίες τους και στο έργο τους.
Αλλά αυτό δεν είχε σημασία.
Η ουσία ήταν ότι δεν πίστευαν.