Δεν υπήρχε λόγος να παραχθεί
μια άσχετη άμυνα
διότι δεν έφερνε αποτελέσματα
και δεν προκαλούσε αλλαγή.
Έτσι αν κάποιος δεν άκουγε συμβουλές
και δεν τις εφάρμοζε,
αυτό σήμαινε ότι τις απαξίωνε
και δεν είχε κανένα νόημα να υπάρχει συνέχεια.
Αν κάποιος συνέχιζε να έχει
κάτι που τον υποβάθμιζε
γιατί ακύρωνε κάθε προστασία του
πώς θα μπορούσε να θεωρήσει
τον εαυτό του μαχητή.
Αφού δεν μπορούσε να απελευθερώσει
τον εαυτό του από τα βαρίδια της κοινωνίας.
Ήταν λοιπόν εύκολο να βρει
ποιοι θα συνέχιζαν πραγματικά τον αγώνα
και ποιοι απλώς θα έλεγαν
ότι θα τον έκαναν
αλλά χωρίς ποτέ
να κάνουν το πρώτο βήμα.
Διότι δεν ήξεραν ότι δεν υπήρχε
καμία παύση στον αγώνα
αφού ήταν θέμα ζωής ή θανάτου
για τους αθώους που προστάτευαν.