Από την αρχή
αυτό που είχε σημασία
ήταν η προστασία των αθώων.
Όμως το ανθρωπιστικό έργο δεν επαρκούσε,
το ανθρώπινο ήταν αναγκαίο
και αυτό έπρεπε να έχει μέσα του
χρονοστρατηγικά θεμέλια.
Ήταν απαίτηση της Αγάπης της Ανθρωπότητας
γιατί η απλή αγάπη δεν έφτανε.
Χωρίς χρόνο, οι μικροί λαοί ήταν καταδικασμένοι
γιατί η βαρβαρότητα δεν θα σταματούσε
το κυνηγητό της.
Χωρίς γνώσεις
η αγάπη δεν ήταν προστασία
αλλά μια εξάρτηση
που γινόταν θύμα
των οργάνων της βαρβαρότητας.
Έτσι προστασία
δεν ήθελε μόνο άμυνα.
Η πολιορκητική απαιτούσε
αναδίπλωση και αντεπίθεση
για να αντέξει η άμυνα.
Αλλιώς σε βάθος χρόνου
οι αθώοι ήταν καταδικασμένοι.
Γι’ αυτό οι Δίκαιοι ήταν αναγκαίοι.