Εκεί όπου υπήρχαν πόρτες

έπρεπε να βρεθούν τα κλειδιά.

Και αυτά να είναι τα σωστά.

Δεν είχε νόημα να γίνουν πολλές προσπάθειες

με τα ίδια λανθασμένα κλειδιά.

Αν το παίγνιο ήταν στημένο

δεν ήταν ανάγκη να το ξαναπαίξεις

αφού δεν θα άλλαζε το αποτέλεσμα.

Έπρεπε να γίνει άλλη προσπάθεια

με τρόπο διαφορετικό

ακόμα κι αν ο στόχος παρέμενε ο ίδιος

διότι η απελευθέρωση των κατεχομένων

ήταν το μοναδικό όραμα

που είχε στο μυαλό του.

Πάνω σε αυτό το σημείο δεν υπήρχε συμβιβασμός.

Το πρόβλημα ήταν πώς να διαχειριστείς

όχι μόνο τους εχθρούς

αλλά και τους ραγιάδες.

Διότι και οι τελευταίοι καθυστερούσαν

όλες τις διαδικασίες

λόγω Συνδρόμου Στοκχόλμης.

Ήταν όμως δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτό

αφορούσε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού

που δεν μπορούσε καν να φανταστεί την απελευθέρωση.