Το πρόβλημα που υπήρχε για την εφαρμογή
μιας αποτελεσματικής στρατηγικής
που είχε λειτουργήσει στο παρελθόν
ήταν η έλλειψη της γέφυρας του Χρόνου.
Δηλαδή η μνήμη που δεν είχε το αναγκαίο βάθος.
Διότι τα γεγονότα δεν ήταν δίπλα
εντός του Χρόνου.
Έτσι έπρεπε να πεισθούν άνθρωποι
που δεν ήξεραν για την ύπαρξή της
ότι θα υπήρχε στο μέλλον.
Ήταν το παράδοξο που προκαλούσε η λήθη.
Αυτό που είχε γίνει
είχε ξεχαστεί.
Και κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει
ότι θα γινόταν.
Η πειθώ έπρεπε ν’ αντικαταστήσει την πίστη.
Ενώ αυτοί που πίστευαν
δεν το είχαν ανάγκη.
Η γέφυρα του Χρόνου
ζούσε με την πίστη.
Ενώ η θρησκεία της βαρβαρότητας
ήθελε θύματα
κι αν δεν επαρκούσαν,
γενοκτονία.