Όσοι κοίταζαν τα κατεχόμενα σε ατομικό επίπεδο
ή ακόμα και σε εθνικό επίπεδο
έκαναν ένα στρατηγικό λάθος.
Διότι δεν έβλεπαν την έννοια
των κατεχομένων της Ανθρωπότητας.
Ενώ αυτή ήταν θεμελιακή.
Αλλιώς πώς να καταλάβουν την έκφραση
βάρβαρα κατεχόμενα.
Η ύπαρξη των κατεχομένων
ήταν πράξη βαρβαρότητας
τίποτα λιγότερο.
Δεν ήταν μια καταπάτηση
σε τοπικό επίπεδο.
Ήταν όντως ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.
Και δεν υπήρχε καμία
ατομική, εθνική ή ακόμα και ρατσιστική
δικαιολογία.
Η βαρβαρότητα κατασκεύαζε
ένα έγκλημα εδάφους
με τα κατεχόμενα
όπως κατασκεύαζε
ένα έγκλημα χρόνου
με τη γενοκτονία.
Γι’ αυτό τα κατεχόμενα της Ανθρωπότητας
έπρεπε να απελευθερωθούν.