Ποιος να φανταστεί ξύλινες ασπίδες;

Ποιος να δει τα πεντάγωνα

του δωδεκάεδρου;

Και ποιος να διαβάσει τα άρθρα

των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας;

Ειδικά στα κατεχόμενα;

Κι όμως είχαν αρχίσει την προετοιμασία.

Διότι υπήρχε ανάγκη.

Δεν ήταν μόνο τα κοιμητήρια

που έπρεπε να έχουν πινακίδες.

Ο πολιτισμός έπρεπε

ν’ αγγίξει και τους αγέννητους.

Για να δουν οι επόμενοι

τι είχαν κάνει οι προηγούμενοι

για την απελευθέρωση

των κατεχομένων.

Αυτό είχε πει στους δικούς του.

Αυτό θα έλεγε και στους άλλους

που δεν είχαν τα ίδια κατεχόμενα.

Διότι ήθελε να μάθουν

για το ίδιο πνεύμα

το goban δεν ήταν μοναδικό

αλλά πολλαπλό

και αφορούσε την Ανθρωπότητα.