Την πρώτη φορά που είχα αφήσει υλικό
στα κατεχόμενα ήταν με τον ζεόλιθο.
Κανείς δεν είχε καταλάβει ότι ήταν καινοτομία
αφού έκαναν αυτό που θα είχαν κάνει
αν ήταν ελεύθερες περιοχές.
Τα αιωνόβια δέντρα είχαν βοηθηθεί
το ίδιο και οι χαρουπιές
αλλά και το σχολείο.
Αυτός ο ζεόλιθος είχε αγγίξει
και το ιερό μέσω του τάφου.
Αλλά ποιος είχε συνειδητοποιήσει
ότι αποτελούσε κομμάτια ελευθερίας
εντός των κατεχομένων
ενάντια στη βαρβαρότητα.
Και αυτός ο ζεόλιθος
είχε αρχίσει την απελευθερωτική του δράση.
Ήταν η αρχή.
Η βαρβαρότητα δεν είχε αντιληφθεί
ότι είχε αρχίσει η επανάσταση
με αυτόν τον τρόπο.
Και τώρα μετά την ξύλινη πινακίδα
έπρεπε να αρχίσει η φάση
του πολιτισμού…
Διότι το ήθελε η Ανθρωπότητα.