Ακούγαμε μαζί
τις άπειρες διακυμάνσεις
και τους ανθρώπινους μιμητισμούς
που ξεπερνούσαν το παιγνίδι
καλά συγκερασμένων πλήκτρων
εις πείσμα της παρεκτροπής
του πιανίστα που δεν κοίταζε πια
αυτό που οι άλλοι ονόμαζαν το παρελθόν
διότι τον είχε διαποτίσει
σαν πυρσό με ουσία
για να πυρπολήσει τις υποκρισίες
και να φωτίσει το ασπρόμαυρο μέλλον.