Όταν δεν υπήρχε άλλη ελπίδα
μετρούσε τους μαχητές
που ήταν δίπλα του.
Σε άλλες περιπτώσεις
το πλήθος τους δεν είχε καμιά σημασία.
Δεν πίστευε στις επαφές.
Δεν είχαν νόημα ούτε αξία.
Όλα άρχιζαν με τις σχέσεις
που οδηγούσαν στους δεσμούς.
Όσοι ήταν φυλακισμένοι
και με δεσμά
ήθελαν βοήθεια.
Έτσι μετρούσε μόνο τους μαχητές
σε μια αίθουσα.
Όλοι οι άλλοι χρειαζόταν βοήθεια.
Και θα τους ενεργοποιούσε μετά
αφού είχε αρχίσει
η πρώτη πράξη απελευθέρωσης.
Έδινε χρόνο στους δειλούς
και αξιοποιούσε τον χρόνο
με τους μαχητές.
Διότι εάν δεν υπήρχε πια ελπίδα
όλα έπρεπε να γίνουν
από τους μαχητές
γιατί κανένας άλλος δεν θα το έκανε.