Η δειλία των δογματικών
ήταν τόσο μεγάλη που ξεπερνούσε
ακόμα και το δόγμα τους.
Δεν είχε τίποτα το ιερό
τελικά.
Ενώ έλεγαν ότι δεν μπορούν
να μολυνθούν
λόγω θρησκείας
και ότι συνέχιζαν
όλα όσα έκαναν και πριν.
Τελικά διακριτικά το βούλωναν
και σταματούσαν
να κάνουν αυτά που έλεγαν
χωρίς βέβαια
να ζητήσουν συγγνώμη
σε όσους είχαν πεθάνει
επειδή τους έλεγαν
ότι δεν κινδύνευαν
εντός της θρησκείας τους
που λειτουργούσε
σαν καθαριστικό…
Τελικά με την ουρά ανάμεσα στα σκέλια
έλεγαν πια ότι δεν ακολουθούσαν
όσα έλεγαν προηγουμένως
χωρίς ντροπή.