Όσο απίστευτο κι αν ήταν ο πόλεμος

είχε λειτουργήσει καταλυτικά.

Διότι και οι αθώοι κατάλαβαν ότι ζούσαν

σ’ ένα πλαστό περιβάλλον

που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Το ίδιο είχε συμβεί με την πανδημία

αφού εξαιτίας της είχε εμφανιστεί

το μέγεθος του δογματισμού.

Πολεμολογικά η απελευθέρωση

είχε έρθει από τη συνειδητοποίηση

της κατοχής.

Η αντίληψη της ήττας

οδηγούσε σε άλλη μέθοδο.

Ενώ η εμμονή στο λάθος

οδηγούσε μόνο

στην ενίσχυση της προπαγάνδας.

Όμως η Ανθρωπότητα είχε απαιτήσεις.

Έτσι με τον πόλεμο και την κατοχή

οι δίκαιοι είχαν την ευκαιρία

να δείξουν στους αθώους

ποια ήταν η αλήθεια.

Ήταν σαν να είχε σχιστεί το ντεκόρ

της προπαγάνδας και φαινόταν επιτέλους

το μονοπάτι της αλήθειας.