Χωρίς τον πόλεμο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ότι ζουν σε μια κατεχόμενη ιστορία και δεν ενεργοποιούνται πολιορκητικά ούτε για να προστατέψουν τα δικαιώματά τους ούτε να απελευθερωθούν από τον ζυγό που τους επιβάλλει το σύστημα. Είναι σαν τα λουλούδια των πόλεων που θεωρούν ότι ζουν στη φύση. Μόνο όταν φυσάει ο άνεμος δυνατά και οι σπόροι τους πηγαίνουν αλλού, βλέπουν την αλήθεια της πραγματικότητας. Με άλλα λόγια χωρίς κρίση που μπορεί να είναι ακόμα και κατάρρευση του συστήματος λόγω προβλήματος του πυρήνα του, οι σκληροπυρηνικοί ελέγχουν τους αθώους που δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν από μόνοι τους.
Αυτό σκεφτόταν τώρα που έβλεπε νέους μαχητές που ήταν στην ουσία ακόμα αθώοι. Ακόμα μάθαιναν τα βασικά της ιστορίας τους και τους βοηθούσε τελικά να δουν τα θεμέλιά τους.
Διότι χωρίς αυτά θα παρέμεναν θύματα του συστήματος.
Όταν δεν ξέρεις την ιστορία σου νομίζεις ότι όλα είναι φυσιολογικά.
Κι όταν την μαθαίνεις, θεωρείς στην αρχή ότι γεννήθηκες θύμα.
Όμως οι αθώοι είχαν ιστορία και δεν ήταν μόνο θύματα.
Έπρεπε να προλάβει να το πει πριν κοπούν τα λουλούδια της πόλης.