Ο μαύρος ίππος είχε δείξει την απάντηση.
Το κομμάτι είχε απαντήσει
στην κίνηση του πιονιού
με αυτόν το ασύμμετρο τρόπο.
Ήταν μια υπενθύμιση
της άμυνας Alekhine…
Αλλά γιατί εκείνη τη στιγμή.
Δεν ήταν μονοδιάστατη η αναφορά.
Έλεγε και για εκείνη την παρτίδα
που είχε παίξει ο Fischer
στην Ισλανδία.
Το πνεύμα της υπερμοντέρνας άμυνας
ερχόταν πιο μετά.
Το ήξεραν.
Τουλάχιστον αυτό πίστευαν
πριν καταλάβουν το θέμα
της Ανάστασης
μετά τον Πόλεμο και την Ειρήνη.
Δεν τόλμησαν να χειροκροτήσουν
γιατί ακόμα και η σιωπή
είχε το ίδιο ύφος.
Έτσι απλώς τίμησαν το έργο
με μία κίνηση του κεφαλιού.