Μετά τον πόλεμο είχε τελειώσει η αθωότητα.
Και η ουδετερότητα είχε γίνει βάρβαρη.
Η γωνία της Ευρώπης έπρεπε να προστατευτεί
από μία νέα τραγωδία
έτσι ο Ατλαντικός μεταμορφώθηκε σε γέφυρα
αλλιώς η βαρβαρότητα θα συνέχιζε
να βιάζει ακόμα και τις ψυχές.
Αυτό έμαθαν στο κιόσκι.
Και όταν έφυγαν τη νύχτα
ήξεραν ήδη ότι θα αποτελούσε
σημείο αναφοράς
για τη μεταμόρφωσή τους.
Στη συνέχεια πέρασαν από την ελβετική γέφυρα
και συνδύασαν αυτό το γεγονός
με τη Γενεύη.
Ήταν και αυτή ιστορική.
Πάνω στα ξύλα της
άκουσαν το ξυλόφωνο της ιστορίας.
Έπρεπε όμως να υπάρχει
και η στρατηγική
για να ζήσει το μέλλον
μέσω του παρελθόντος
αλλά και το αντίστροφο
χωρίς το εμπόδιο του παρόντος.