Μετά τη γέφυρα
το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο.
Η ιστορία έπρεπε να συνεχιστεί
και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε
να ξεπεραστούν όλες οι βαρβαρότητες.
Καμιά δεν έπρεπε να ξεφύγει.
Μια βαρβαρότητα μπορούσε
να κρύβει μια άλλη.
Ήταν λοιπόν καθήκον τους να μιλήσουν
για την κατεχόμενη ιστορία
και την ιστορία των κατεχομένων.
Καμιά κουρτίνα δεν μπορούσε
να κρύψει την ιστορία.
Κανένα παραπέτασμα δεν μπορούσε
να κρύψει τους βιασμούς και τα εγκλήματα.
Μόνο όσοι έκλειναν τα μάτια τους
δεν έβλεπαν τις πράξεις βαρβαρότητας.
Γι’ αυτό έπρεπε να γίνει η αφύπνιση.
Αυτό είχαν συνειδητοποιήσει…
Έτσι η ξύλινη γωνία
είχε αγκαλιάσει τον κόσμο
για να μην τον εγκαταλείψει πια
αφού τώρα άκουγε
και την ιστορία της σιωπής.