Οι πληθυσμοί δεν είχαν καμία σημασία.

Θα έπρεπε να συμμορφωθούν

στις στρατηγικές επιλογές

που καθόρισαν οι συμφωνίες κυρίων.

Το πιο σκληρό για τους πληθυσμούς

δεν θα ήταν τα θέλω του αντιπάλου

αλλά του ίδιου του βασιλιά τους.

Ο καθένας με τους πόντους που είχε πάρει

από τον κοινό εχθρό, θα αποφάσιζε

τον τρόπο συμπεριφοράς των δικών του

που βρισκόταν στη ζώνη επιρροής του άλλου.

Επειδή υπήρχε συμφωνία

και μάλιστα πολλαπλή

που ήταν δεσμευτική

λόγω της αντιμετώπισης του κοινού εχθρού.

Έτσι οι συμφωνίες κυρίων

ήταν σαν μετακανόνες

που οργάνωναν τους κανόνες.

Οι ζώνες επιρροής

θα αποφάσιζαν και για τις ζώνες θυσίας.

Στις ζώνες θυσίας θα πέθαιναν οι πέτρες.

Έτσι πέθαναν οι θαλάσσιες του χερσαίου.

Έτσι πέθαναν οι χερσαίες του θαλάσσιου.

Γιατί όλες οι άλλες έπρεπε να ζήσουν

για να υποστηρίξουν τις συμφωνίες κυρίων.