Ενώ ιστορικά είναι ξεκάθαρο ότι ο κομμουνισμός δεν είναι σοσιαλισμός, βλέπουμε ότι ο πρώτος προσπαθεί πάντα να εκμεταλλευτεί την ονομασία του δεύτερου. Σχεδόν συστηματικά τα κομμουνιστικά κόμματα προσπάθησαν σε κάποια φάση της εξέλιξής τους, αν αυτή η έκφραση έχει νόημα για κάποιον που πιστεύει ότι πέθανε η ιστορία, να παρουσιαστούν ως σοσιαλιστικά. Άλλωστε αυτή η μετάλλαξη δεν είναι καινούργια αφού τη χρησιμοποίησε η Σοβιετική Ένωση. Το φαινόμενο γενικεύτηκε και τελικά αυτή η μεταφορά δομής έγινε φυσιολογική. Είναι όμως επί της ουσίας μόνο μία εκμετάλλευση του ονόματος. Διότι ο κομμουνισμός είναι εκ φύσης αποκλειστικός ενώ αυτό δεν ισχύει για τον σοσιαλισμό. Καταλήγουμε λοιπόν να έχουμε σοσιαλιστικές ονομασίες με κομμουνιστικό πνεύμα. Έτσι οι αθώοι πέφτουν στην παγίδα αφού ακούν μόνο το όνομα που είναι για όλους ενώ πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του πνεύματος. Η αλλαγή ονόματος είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να γίνει πιο ανθρώπινος ένας δογματικός θεσμός. Όσοι ξέρουν τη σταδιοδρομία του ξέρουν ακριβώς ότι ο δογματισμός του κόμματος δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Αυτό πρέπει να μάθει η έξυπνη παιδεία στους αθώους μικρούς ανθρώπους για να μη μετατραπούν σε θύματα.