Την ώρα που η Ανατολική Γερμανία έλεγε
ότι το τείχος την προστάτευε από τον φασισμό,
την κατασκοπεία, το σαμποτάζ, το λαθρεμπόριο
και τις επιθέσεις της Δύσης,
το Δυτικό Βερολίνο πέρα του τείχους
έδειχνε σε όλους την αποτελεσματικότητα
της ελευθερίας των ανθρώπων.
Εκεί η Ανθρωπότητα ζούσε ελεύθερα
και χωρίς φοβίες.
Ήξερε ότι υπήρχε προστασία από τους Συμμάχους.
Έτσι η ανάπτυξη του Δυτικού Βερολίνου
ήταν πια ασύγκριτη
ακόμα και η αρχιτεκτονική εικόνα της πόλης
ήταν σχιζοφρενική.
Το τείχος έδειχνε τη διαφορά που έκανε τη διαφορά.
Όμως το Δυτικό Βερολίνο
ήταν και πάλι απομονωμένο.
Ακόμα και οικονομικά έπρεπε να κάνεις
τεράστιες υπερβάσεις για να ξεπεράσεις
τα εμπόδια που υπήρχαν
σε όλη την Ανατολική Γερμανία.
Και αυτό θα κρατούσε για δεκαετίες.
Τίποτα δεν μπορούσε ν’ αλλάξει από εκεί.
Μόνο η υπό κατάρρευση Σοβιετική Ένωση
θα άλλαζε κάτι.