Δυσκολευόσουν
να χορεύεις σωστά
μα δεν εγκατέλειπες,
οι δυο Κρητικοί πάντοτε εδώ
σαν έναν ανθρώπινο σταυρό
κουβαλούσαν το πτώμα σου
για να κρατήσουν την υπόσχεσή τους.
Επιθυμούσες τη χαρά
κι εκείνοι ήταν χαρούμενοι.
Επιθυμούσες την αγάπη
κι εκείνοι σ’ αγαπούσαν πέρα από τον θάνατο.
Προχωρούσες πάνω στα βήματά τους
που βυθίζονταν μέσα στη μνήμη
της προγονικής μας γης
για να ζούνε τον θάνατο αντάμα
ακόμη και αν τούτο ήταν αδύνατο
για την κοινωνία της λήθης.