« – Πώς είναι ο Chatov;
– Καλά! Ένα κούφιο όνειρο!
Υπήρξε σοσιαλιστής,
αποκήρυξε,
και τώρα ζει με τον Θεό και τη Ρωσία.»

Αφού επεχείρησε
το αδύνατο της ουτοπίας
την αναστροφή του κόσμου
και του σακακιού
ήταν εν τέλει έτοιμos
να φορά τη μαντήλα,
το ράσο, ό,τι νά ’ναι
αρκεί να μπορεί διαγράφει
το παρελθόν δίχως μέλλον
και να γεύεται την αθανασία της στιγμής,
το δώρο του παρόντος.