«- Μπορώ, τώρα, εδώ,
Να γονατίσω μπροστά σας;
– Όχι, δεν μπορείτε.
Δεν είμαι ούτε αδελφός σας,
ούτε μνηστήρας σας, ούτε σύζυγός σας,
έτσι δεν είναι;
Πιάστε στο χέρι μου.»

Λίγα λόγια
κάποιες χειρονομίες
για τα συναισθήματα
πέρα από τον έρωτα
τον οποίο η κοινωνία γνωρίζει
πέρα από την αθλιότητα
την οποία διασχίζουν οι άνθρωποι.

«- Ναι.  Όλα ανακύπτουν κατόπιν.
Η κουτσή ερωτεύτηκε τον ιππότη της
ο οποίος, ωστόσο, δεν της απηύθυνε δυο φράσεις στη σειρά.
Την γελοιοποιούσαν.
Ο Nicolas μόνον δεν γελούσε,
και την αντιμετώπιζε με σεβασμό.»

Μέσα σ’ αυτόν τον σεβασμό
απάνθρωπο εκ πρώτης,
υπήρχε η διαφορά
που κάνει τη διαφορά,
η αγάπη της ανθρωπότητας
που εξαγνίζει τον άλλον
δίχως να εκτίθεται
σε κοινωνικές συμβάσεις
που προσβάλλουν την κατάστασή μας
για να μας υποτάξουν καλύτερα.