Στην απομόνωση
αυτής της προγονικής  περιοχής υψηλής ασφαλείας
παρέμενε πάντοτε ευθεία
η Καρυάτις του Ερεχθείου.
Ποτέ δεν είχε δειλιάσει.
Είχε βιαίως απαχθεί
από την ωμότητα ενός λόρδου
μίας βαρβαρότητας νέας
που απέκρυπτε τα σύνεργά του των μαρτυρίων
κάτω από τη δαντέλλα της ευγενίας
που είχε αποποιηθεί τον όρκο του
και είχε σπιλώσει την ομορφιά του μαρμάρου.