Το γεγονός ότι η πρώτη εκδοχή το Σχεδίου Acheson μιλούσε για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ενώ δεν είχε απορριφθεί από την Τουρκία, είναι αξιοσημείωτο. Διότι εξηγεί ότι ήδη το 1964 η τελευταία δεν θεωρούσε προτεραιότητα την ύπαρξη ενός τουρκοκυπριακού κρατιδίου στο νησί της Κύπρου σε σχέση με την ύπαρξη μίας κυρίαρχης τουρκικής βάσης ενώ ήταν η διχοτόμηση μία λύση που προωθούσε μέσω των τρομοκρατικών δράσεων της ΤΜΤ. Σε αυτό το Σχέδιο οι Τουρκοκύπριοι θα ήταν απλώς μια μειονότητα όπως άλλωστε είναι η μαρωνιτική, αρμενική και η λατινική. Και οι Τούρκοι στη στρατιωτική βάση που θα είχαν, δεχόταν να μην είναι μέσα ο Απόστολος Ανδρέας. Στη συνέχεια αφού αυτή η εκδοχή απορρίφθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, οι Τούρκοι απέρριψαν τη δεύτερη εκδοχή όχι λόγω Τουρκοκυπρίων αλλά επειδή η βάση τους θα ήταν πιο περιορισμένη εδαφικά και θα ήταν όχι πια κυρίαρχη αλλά παραχώρηση για 50 έτη. Όταν λοιπόν μερικοί αναλυτές συνεχίζουν να λένε ακόμα και τώρα ότι οι Τουρκοκύπριοι αποτελούν προτεραιότητα για το Τουρκικό Καθεστώς είναι λόγω εσκεμμένης άγνοιας των πραγματικών διαθέσεων της Τουρκίας που ποτέ δεν επένδυσε πραγματικά πάνω στους Τουρκοκύπριους αφού κατά βάθος τους θεωρεί εκφυλισμένους λόγω της συγγένειας με τους Έλληνες.