Ποιος τόλμησε ν’ αλλάξει τις αναμνήσεις μας;
Δεν ήσουν εσύ, ούτε κι εγώ
μα η κοινωνία
για την ευτυχία μας.
Εμείς ποτέ δεν θελήσαμε
να ξεχάσουμε την αλλοτινή μας φτώχεια·
γιατί, λοιπόν, τώρα
στο κατώφλι της ζωής μας;
Για να μας μεταμορφώσει
σε πράσινο ήλιο,
μας θέλει ευτυχισμένους
και δεν αντέχει
την ύλη των ονείρων,
φτωχή μου Ιουλιέτα.