Στο κάτω δωμάτιο,
υπήρχε το κρυφό τζάκι
για εκείνους τους χειμώνες
που δεν ζήσαμε
όταν κρύωνε το αρχοντικό
κι όταν ο ζωγράφος
αγκομαχούσε μέσα στα χρώματα
για να δει τη ζεστασιά
της παράξενης ανθρωπιάς.
Δεν το έβλεπαν όλοι,
δεν του έδιναν σημασία
αλλά εκείνο τους περίμενε ήδη
όπως οι παλιοί φίλοι
μ’ ένα κονιάκ στο χέρι.