Μαθήτρια: Παίζετε και τα δύο μαντολίνα;

Δάσκαλος: Λειτουργούν συμπληρωματικά.

Μαθήτρια: Με μια οκτάβα διαφορά.

Δάσκαλος: Είναι σημαντική.

Μαθήτρια: Γιατί;

Δάσκαλος: Το καθένα έχει το ρόλο του.

Μαθήτρια: Διότι καλύπτουν διαφορετικές νότες.

Δάσκαλος: Διότι το καθένα παίζει αυτό που δεν μπορεί το άλλο.

Μαθήτρια: Αλλά δεν είναι διαφορετικοί οι δακτυλισμοί;

Δάσκαλος: Είναι και αυτό σχετίζεται με το μέγεθος.

Μαθήτρια: Δεν είναι πιο δύσκολο;

Δάσκαλος: Είναι πιο πλούσιο.

Μαθήτρια: Δεν είναι μόνο ο ήχος λοιπόν.

Δάσκαλος: Όχι, είναι ποικιλία και για το αριστερό χέρι πάνω στη ταστιέρα.

Μαθήτρια: Ενεργοποιεί και την πλαστικότητα τότε.

Δάσκαλος: Είναι μια προστιθέμενη αξία.

Μαθήτρια: Τα βλέπω διαφορετικά τώρα.

Δάσκαλος: Ο εμπλουτισμός γίνεται με το μοτίβο.

Μαθήτρια: Χωρίς να έχουν αλλάξει οι χορδές.

Δάσκαλος: Είναι ενισχυμένη πραγματικότητα.

Μαθήτρια: Η επόμενη…

Δάσκαλος: Μόλις έρθει η συνέχεια.