Ο μετασχηματισμός της αθωότητας σε βαρβαρότητα
είναι κλασικός
και αποτελεί συνδετικό κρίκο
για την κατασκευή του συστήματος
από τη μάζα.
Δίχως την παρέμβαση του Δίκαιου
ο αθώος γίνεται εύκολα βάρβαρος
γιατί δίνει πάντα σημασία στον εαυτό του πρώτα.
Και για να σωθεί
δεν έχει πρόβλημα να καρφώνει τους άλλους,
ούτε καν να τους βασανίσει,
αρκεί να μην πονέσει ο ίδιος.
Αυτήν την ιδιότητα εκμεταλλεύεται η μάζα
για να ενισχύσει το σύστημα
με την αιτιολογία της ανάγκης.
Έτσι χωρίς υπέρβαση ο αθώος
γίνεται μέλος του συστήματος.
Αυτή η υπέρβαση παρουσιάζεται
μόνο μέσω της Διδασκαλίας
και γι’ αυτόν τον λόγο αυτή είναι απαραίτητη.
Διότι είναι μια μορφή αντίστασης
στη συστηματική βαρβαρότητα
που παράγει συστηματική καταστροφή
σαν τη γενοκτονία.