Όταν είσαι από την Πατρίδα του Χρόνου
βλέπεις πόσο ρηχά είναι
τα σύνορα του χώρου.
Έτσι βυθίζεσαι μέσα στο απέραντο γαλάζιο
για να ζήσεις την ελευθερία
των νεκρών,
των ζωντανών
και των αγέννητων
πέρα από κάθε όριο
όπως κάνουν οι νότες στη μουσική
που ξεπερνούν κάθε θόρυβο
για να μεταφέρουν
τον κώδικα του έργου
που αγγίζει τους ανθρώπους
και τότε νιώθεις μέσα σου
το βιβλίο του Χρόνου
να ανοίγει
για να γράψει
την ιστορία
που παραμένει
αδιανόητη φαντασία
για όσους δεν είδαν ποτέ
χαμαιλέοντα
στην πατρίδα του Χρόνου.