Κανείς δεν είχε δοκιμάσει τη γεύση της νύχτας
πριν εκείνο τον έναστρο ουρανό
στην άκρη του ωκεανού.
Έτσι εκείνη τη νύχτα
πέρα από τους αμμόλοφους
ακούστηκαν τα κύματα
που ένωναν δύο κόσμους
στην ακρογιαλιά.
Ήταν η πρώτη φορά που αποκτούσαν
αυτό το νόημα
αφού το θαλάσσιο δέρμα φιλούσε απαλά
και τους πιο σκληρούς βράχους.
Τότε ο άνεμος έγινε πιο δυνατός,
είχε τη δύναμη της θύελλας
και τα κύματα πλημμύρισαν την ακτή.
Έτσι ήρθε η γεύση της νύχτας
αφού κομμάτια άστρων
άγγιξαν τα χείλη της ακτής
και αυτή η υπέρβαση έφερε
το νυχτερινό άρωμα
που μεταμόρφωσε το δεσμό
διότι έζησε την αρμονία
του φωτός.