Η νύχτα ήταν κρύα.
Είχε χιονίσει και φαινόταν λευκή.
Από το παράθυρο φαινόταν
ο κεντρικός δρόμος, ο πιο επίσημος της πόλης.
Ήταν μετά τον πόλεμο
και πριν τον άλλο.
Έτσι η μαχητικότητα ήταν πανταχού παρούσα.
Αυτό είχε δώσει και το ύφος της παρτιτούρας.
Και η νύχτα θα ήταν μάχη.
Κάτω από την πολλαπλή σκεπή
άρχισε ο περίπλοκος σχεδιασμός.
Χρησιμοποίησαν την πλάγια σκέψη.
Η επίθεση δεν μπορούσε να γίνει μετωπικά.
Πήραν άλλες θέσεις μάχης
και το διπλό βλέμμα
εξέταζε τον ίδιο λευκό ορίζοντα.
Έπρεπε να βρουν ένα άνοιγμα
για να εισχωρήσουν
πέρα της κάθετης γραμμής.
Βρήκαν κίνηση αντιπερισπασμού
και βυθίστηκαν μέσα
στο κατάλευκο χιόνι.
Μέσω βραδύτητας ξεπέρασαν τα όρια
και η επίθεσή τους ξέσπασε
σαν χιονοστιβάδα.