Τα βιβλία πάνω στο τραπέζι

έλεγαν τις ιστορίες τους

λες κι ήταν μια παλιά παρέα.

Ήταν η αλληλογραφία του Vincent,

τα χειρόγραφα του Leonardo

αλλά και η παρτιτούρα του Mozart

με τη μουσική του Satie.

Κι εσύ μακριά σκεφτόσουν

εκείνο το τετράδιο κενό

που γέμιζε με σκέψεις

κι ένιωθες κοντά σου τον δάσκαλο

που γεννήθηκε γέρος.

Ήθελες να πει κάτι

όχι από συμπόνια

ούτε θαυμασμό

αλλά ανθρωπιά

μα δεν τόλμησες

να ενοχλήσεις τη σιωπή.