66492 - Η άλλη εποχή

Ν. Λυγερός

Σαλόνι εποχής με πίνακες, βιβλιοθήκη και μουσικά όργανα…

Άννα: Περιμένεις κάποιον;
Γιώργος: Όχι, πώς το σκέφτηκες;
Άννα: Είναι σπάνιο να κάθεσαι στον καναπέ χωρίς να διαβάζεις ένα βιβλίο ή να παίζεις μουσική.
Γιώργος: Σε αυτό έχεις δίκιο, είναι σπάνιο…
Άννα: Μα δεν απάντησες…
Γιώργος: Αλήθεια; Σιωπή. Σκέφτομαι…
Άννα: Την απάντηση;
Γιώργος: Όχι, είναι η απάντηση…
Άννα: Γιατί η συνεννόηση είναι τόσο δύσκολη;
Γιώργος: Διότι η επικοινωνία δεν επαρκεί…
Άννα: Δεν ήταν ερώτηση… Χρόνος
Γιώργος: Απάντησα σε περίπτωση που ήταν.
Άννα: Τώρα τι να σου πω;
Γιώργος: Απλώς τι ήθελες.
Άννα: Δεν ήθελα τίποτα το ιδιαίτερο. Χρόνος. Απλώς σε είδα καθισμένο και αναρωτήθηκα…
Γιώργος: Ήμουν όρθιος πριν…
Άννα: Και τι σημαίνει αυτό;
Γιώργος: Εξέταζα τον έξω κόσμο.
Άννα: Αφού ξέρεις ότι δεν υπάρχει.
Γιώργος: Από συνήθεια μάλλον. Σιωπή. Μπορεί και να το ήθελα…
Άννα: Ήθελες να υπάρχει;
Γιώργος: Ήθελα να ξεχειλίσει το δωμάτιο…
Άννα: Μα που;
Γιώργος: Δεν είναι πολλά τα χρόνια, Άννα;
Άννα: Μπορεί, δεν ξέρω πια…
Γιώργος: Κάνε κουράγιο.
Άννα: Γιατί θα αλλάξει κάτι;
Γιώργος: Δεν ξέρω… Σιωπή
Άννα: Ποιος ξέρει;
Γιώργος: Κάποιος θα ξέρει δεν μπορεί… Χρόνος
Άννα: Μα είμαστε μόνοι, Γιώργο… Δεν το βλέπεις;
Γιώργος: Και αλήθεια να ήταν, πάλι εσύ είσαι ο κόσμος μου.
Άννα: Τότε γιατί κοίταζες έξω;
Γιώργος: Σε φανταζόμουνα να περπατάς στον κήπο.
Άννα: Είναι απαγορευμένος για μας… Το ξέχασες;
Γιώργος: Τίποτα δεν ξέχασα… Δεν μπορεί να είναι για πάντα.
Άννα: Θα πρέπει να γίνει ένα θαύμα.
Γιώργος: Δεν πιστεύεις στα θαύματα;
Άννα: Εσύ πιστεύεις;
Γιώργος: Αφού είσαι μαζί μου πώς να μην πιστεύω;
Άννα: Θεωρείς ότι είναι θαύμα;
Γιώργος: Αυτό είναι η ζωή μου.
Άννα: Και είσαι εντάξει με αυτή;
Γιώργος: Από την αρχή!
Άννα: Μα δεν υπήρχε τίποτα πριν…
Γιώργος: Μάλλον για αυτό τότε… Δεν υπάρχει σύγκριση.
Άννα: Και αυτό σημαίνει πως είναι ασύγκριτο;
Γιώργος: Κι αν ήταν; Δεν θα ήταν μοναδικό;
Άννα: Αυτό το σαλόνι είναι ο κόσμος μας.
Γιώργος: Είναι πάντως ο δικός μου.
Άννα: Και ο δικός μου;
Γιώργος: Πάντα ήσουν μέσα μου…
Άννα: Παλιά…
Γιώργος: Τώρα είσαι στο πλευρό μου.
Άννα: Η πρώτη αποκέντρωση…
Γιώργος: Υπάρχει κάτι που δεν σ’ αρέσει εδώ;
Άννα: Κι αν υπάρχει κάτι πιο όμορφο αλλού;
Γιώργος: Θα αλλάξει την ομορφιά του κόσμου μας;
Άννα: Μήπως είναι όμορφος επειδή τον συνηθίσαμε;
Γιώργος: Κι αν ήταν έτσι, πάλι δεν θα ήταν διαχρονικός;
Άννα: Τελικά θα μου πεις τι σκεφτόσουνα;
Γιώργος: Βέβαια. Αρκεί να με ρωτήσεις. Με ρώτησες;
Άννα: Σε ρωτώ λοιπόν…
Γιώργος: Σκεφτόμουν πότε θα έρθεις.
Άννα: Γιατί;
Γιώργος: Μου είχες λείψει.
Άννα: Αφού είμαι πάντα μέσα σου…
Γιώργος: Σε ήθελα και λίγο έξω… Χρόνος. Για να σε δω. Σιωπή.

Ξαφνικά μπαίνει η Άννα στο σαλόνι και βρίσκει τον Γιώργο μόνο του να διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη.