Μαθήτρια: Είναι απαραίτητο να μάθω πώς διαβάζεται η παρτιτούρα;
Δάσκαλος: Θες να είσαι της Ανθρωπότητας;
Μαθήτρια: Βέβαια Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Θες να μάθεις τη μνήμη της.
Μαθήτρια: Πάρα πολύ.
Δάσκαλος: Θες να ακούσεις τις σκέψεις της.
Μαθήτρια: Αν μπορώ.
Δάσκαλος: Η Ανθρωπότητα ζει με την ιστορία.
Μαθήτρια: Ξέρω.
Δάσκαλος: Η ιστορία άρχισε με τη γραφή.
Μαθήτρια: Ναι, Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Όταν γράφει είναι για να μην ξεχνά.
Μαθήτρια: Και για να διαβάζουμε.
Δάσκαλος: Ακριβώς.
Μαθήτρια: Το ίδιο έγινε με τη μουσική.
Δάσκαλος: Έτσι άρχισαν οι παρτιτούρες.
Μαθήτρια: Δεν είχα καταλάβει ότι οι παρτιτούρες είναι της Ανθρωπότητας.
Δάσκαλος: Τώρα το ξέρεις, Μαθήτρια.
Μαθήτρια: Θα μου μάθετε να τις διαβάζω;
Δάσκαλος: Όποτε θελήσεις.
Μαθήτρια: Τώρα θέλω.
Δάσκαλος: Αρχίζουμε τότε.