Δεν ήταν προγραμματισμένο στο μυαλό της
να ακούσει εκείνο το κομμάτι της όπερας
αλλά της το υπενθύμισε το κλαρίνο.
Αυτό της έδωσε μία άλλη ιδέα…
Εκτός πλαισίου.
Το σαλόνι έδειχνε σ’ ένα διάδρομο
που οδηγούσε σ’ ένα δωμάτιο.
Μπορούσε να το δει σε μία διπλή αντανάκλαση
διότι φαινόταν πάνω στο γυαλί
ενός άλλου πίνακα
που έδειχνε έναν καθρέφτη.
Έμοιαζε με μονοπάτι του φωτός.
Έτσι το ακολούθησε
σαν να ήταν μέσα στη νύχτα.
Ο ζωγράφος έδειχνε ταυτόχωρα
δύο χρόνους.
Δεν ήταν η ίδια ώρα της ημέρας.
Περιέγραφε δύο ανεξάρτητα γεγονότα.
Αλλά η επιλογή του ζωγράφου
είχε δημιουργήσει μια σχέση.
Κάτι είχε γίνει.
Μα πώς να το βρει…
Αυτό σκεφτόταν όταν άκουσε
τον αγαπημένο της ύμνο.