Είχε ταξιδέψει στις πέντε ηπείρους και είχε πάει σε αμέτρητες χώρες και όλες είχαν στην κοινή τομή τους το κρεβάτι. Οι πολιτισμοί, όσο διαφορετικοί και να ήταν, όσο απομακρυσμένοι και να ήταν, είχαν πάντοτε ένα κρεβάτι. Άλλωστε δεν υπήρχε φιλοξενία χωρίς να υπάρχει κρεβάτι. Ήταν λοιπόν κρίμα που οι άνθρωποι δεν έδιναν αρκετή σημασία σε αυτό το έπιπλο. Ενώ είχαν υπερεκτιμήσει την αξία του ντιβανιού για άλλους λόγους. Γι’ αυτό προσπαθούσαν να λύσουν στο ντιβάνι προβλήματα του κρεβατιού, χωρίς να αντιληφθούν ότι το κρεβάτι είχε και τη λύση. Το ήξεραν όμως οι πολιτισμοί και γι’ αυτό ήταν στήριγμα της φιλοξενίας. Μοιραζόμαστε πιο εύκολα τις τουαλέτες μας από τα κρεβάτια μας. Η τουαλέτα ήταν προσβάσιμη και σε έναν άγνωστο διότι στην ουσία ήταν χώρος του εξωτερικού. Ενώ το κρεβάτι ήταν ο πυρήνας του εσωτερικού. Ανθρωπολογικά το κρεβάτι ήταν θεμελιακό σε βαθμό που καθόριζε και τη θέση ανάλογα με την πόρτα. Όλοι κοιμόμαστε από την πλευρά που βλέπει την πόρτα. Το ήξεραν όλοι οι πολιτισμοί.