Η αγωνιστικότητα της Παμμακεδονικής Αμερικής άρχισε πριν καν ξεκινήσει ο νέος Μακεδονικός Αγώνας. Διότι πριν μαθευτούν από όλους οι ιστορικές εξελίξεις, ασκήθηκαν πάνω της τεράστιες πιέσεις για  να την αφοπλίσουν και να  απενεργοποιήσουν τον αγώνα πριν πάρει μεγάλες διαστάσεις. Όμως η Παμμακεδονική Αμερικής αντιστάθηκε από την αρχή διότι αντιλήφθηκε αμέσως το ύπουλο  του παρασκηνίου. Οι επίσημοι φορείς δεν ήθελαν να προσφέρει βοήθεια στον αγώνα που θα άρχιζε. Το θέμα ήταν καθαρά ιδεολογικό και δεν ήθελε  η εξουσία  να μπορεί να βασιστεί ο ελληνικός λαός στην ομογένειά του και ειδικά αυτή της Αμερικής που πάντα πρόσεχε την ελευθερία του Ελληνισμού. Έτσι σιγά σιγά η Παμμακεδονική προετοιμάστηκε για να δώσει μία ιστορική μάχη ενάντια στην εξουσία που μισούσε την ιστορία και καταπατούσε τη μνήμη.  Έτσι όταν εμφανίστηκαν  τα πρώτα σημάδια της ύπουλης πολιτικής εναντίον του Ελληνισμού, η Παμμακεδονική ήταν έτοιμη  να δώσει μάχη γιατί είχε προετοιμάσει χαρακώματα αντίστασης. Δέχτηκε μεγάλο πόλεμο για να σωπάσει, αλλά όσα προβλήματα και να έπρεπε να αντιμετωπίσει, ποτέ δεν γονάτισε και ποτέ δεν προσκύνησε όσους ήταν έτοιμοι να παραδώσουν τη Μακεδονία σε εχθρούς που δεν είχαν τολμήσει να τη ζητήσουν  με αυτόν τον τρόπο. Χάρη στην αντίστασή της ο ελληνικός λαός κατάφερε να οργανωθεί και με μεγάλη μαχητικότητα ξεκίνησε τον νέο Μακεδονικό Αγώνα χωρίς καμία θεσμική υποστήριξη.  Ήταν μόνος του απέναντι σε μία εξουσία της λήθης που ήθελε να αφήσει κάθε στοιχείο του παρελθόντος  για να επιβάλλει τα ιδεολογικά απωθημένα για να πάρει την εκδίκησή της με μια πλαστή ιστορία που δεν είχε κανένα νόημα εκτός ιδεολογικού πλαισίου. Έτσι η Παμμακεδονική οργάνωσε τα τεράστια και ιστορικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, αλλά βέβαια υποστήριξε και κάθε πρωτοβουλία που οργάνωνε συλλαλητήρια σε όλη την κυριαρχία αλλά και στο εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να γονατίσει την εξουσία που τελικά έπεσε λόγω της αντίστασης της Παμμακεδονικής Αμερικής.